Una rivoluzione ci salverà.*

«Μπορείς πάντα να κερδίζεις στο ποδόσφαιρο, υπό τον όρο ότι αλλάζεις». Η ρήση ανήκει στο Valentino Mazzola, θρύλο της καφετιάς πλευράς του Torino. Η πραγματικότητα για την ασπρόμαυρη μεριά της πρωτεύουσας του Piemonte τείνει να τον επιβεβαιώσει ως προς την ανάγκη για αλλαγή. Η φετινή σεζόν της Juventus βρίθει σκαμπανεβασμάτων στην απόδοση των ποδοσφαιριστών και νεκρών διαστημάτων, ασχέτως αν τα αποτελέσματα και η έκβαση της σεζόν είναι θετικά εν τέλει. Τη δυσλειτουργία αυτή έχει διαγνώσει πρώτα από τον καθένα η διοίκηση της ομάδας και δείχνει διατεθειμένη να κάνει βήματα προς την κατεύθυνση αυτή. Προς την κατεύθυνση της «Επανάστασης». Μιας αναίμακτης, «ήρεμης Επανάστασης», που θα βασιστεί στις ήδη υπάρχουσες δομές, θα τις τρέψει σε όπλα της και θα έχει ως μόνο στόχο την έγκαιρη ανανέωση πριν την εμφάνιση της σήψης.

Η νοηματοδότηση της επιτυχίας.
Είναι κοινά αποδεκτός τόπος πώς το marketing της Juventus έχει κάνει άλματα την τελευταία 5ετία. Σ’ αυτό το πλαίσιο, διοικούντες και φίλα προσκείμενος στην ομάδα τύπος αρέσκονται στη μεταβολή καθεμιάς από τις επιτυχίες, υπό τον Agnelli, σε σημεία αναφοράς. Ορόσημα για την ομάδα. Έτσι, το 1^ο Scudetto θεωρήθηκε ως εκείνο της «Επαναφοράς», το 2^ο της «Εδραίωσης», το 3^ο της «Κυριαρχίας» και το, κατά τα φαινόμενα, 4^ο συναπτό της «Ωρίμανσης και του επαναπροσδιορισμού». Η περσινή καμπάνια για το 3^ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, που βασίστηκε στην ιταλική παροιμία «Non c’è due senza tre» αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Τίποτα δε μένει ανεκμετάλλευτο και στην τύχη του, πλέον.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που περιβάλλει τη διοικητική ομάδα, αλλά και οι διαρροές εκείνης προς τα έξω, ενισχύουν την πεποίθηση πώς ο επαναπροσδιορισμός, η ανανέωση του κυττάρου της ομάδας είναι και αναγκαιότητα. Η Juventus πρέπει, οφείλει να προλάβει αυτό που δεν μπόρεσε η Inter το 2010, δημιουργώντας παράλληλα το μέλλον της, ορμώμενη από το παρόν της. Και γιατί να είναι το Scudetto της «Ωρίμανσης και του επαναπροσδιορισμού»; Πολύ απλά διότι η φετινή σεζόν είναι απόλυτα ρευστή ως προς το περιεχόμενό της. Μία από τις βασικές σταθερές – ο προπονητής – άλλαξε, ο νέος κάτοχος της θέσης έφερε νέα ήθη και έθιμα και επαναστοχάστηκε πάνω στην ταυτότητα της ομάδας. Η δεύτερη κι ίσως βασικότερη – οι ποδοσφαιριστές – έχουν πιάσει «ταβάνι», είτε ποδοσφαιρικά είτε ηλικιακά – με ορισμένες εξαιρέσεις – γεγονός, που κάνει την ανάγκη για ανανέωση, αλλαγή ποδοσφαιρικού στυλ και ποδοσφαιρικών χαρακτηριστικών των αποτελούντων την ομάδα επιτακτική. Τέλος, η ωριμότητα, με την οποία διαχειρίστηκαν άπαντες τις όποιες αγωνιστικές κρίσεις κι εν γένει τα σημαντικά παιχνίδια της χρονιάς, είναι παροιμιώδης. Καταλληλότερη στιγμή από τη συγκεκριμένη για τη μεταλαμπάδευση του «πνεύματος» αυτού δε δύναται να θεωρηθεί καμία άλλη.

Βασικοί πυλώνες.
Προ ολίγων ημερών οι Marotta-Paratici και όλο το επιτελείο τους ανανέωσαν τη συνεργασία τους με τη Juventus για ακόμη 3 χρόνια. Έπεται, λογικά, και ο προπονητής Max Allegri με μονοετή επέκταση του υπάρχοντος συμβολαίου του ως το 2017. Για την επόμενη 3ετία τουλάχιστον, όπως γίνεται αντιληπτό, η ομάδα θα κινείται με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες σταθερές, που μας έχει συνηθίσει από το 2010. Χρονικό διάστημα σεβαστό. Η μαζική λήξη των συμβάσεων το 2018 πυροδοτεί σενάρια, που μιλούν για μεταπήδηση του Agnelli σε σημαντικό πόστο της FCA (Fiat-Chrysler Automobiles) το καλοκαίρι εκείνο. Ένα από τα επικρατέστερα, θέλει τον Nedved να αναλαμβάνει πρόεδρος αντί του Agnelli και τον Fabio Paratici γενικός διευθυντής αντί του Beppe Marotta. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πώς η εικασία αυτή δικαιολογεί στον απόλυτο βαθμό και την μίνιμουμ ανανέωση του Allegri από τον οποίο κανείς δεν έχει παράπονο στο Vinovo. Ο 48χρονος τεχνικός ήταν επιλογή του Marotta.  Απέναντι του ο – σύμφωνα με τις «γλώσσες» – επόμενος πρόεδρος Nedved, που διαφωνούσε με την πρόσληψή του, αντιπρότεινε… τον Roberto Mancini. Βεβαίως, όλα αυτά είναι στη σφαίρα του φαντασιακού, αλλά στο ποδόσφαιρο οι ανατροπές σκηνικών είναι συχνές και καλό είναι να προετοιμαζόμαστε για όλα τα ενδεχόμενα.

Ο «εγκέφαλος».
Είναι ίσως ο λιγότερο προβεβλημένος των διοικούντων, ο «εξ απορρήτων» του Marotta κι εκείνος, που φέρει εις πέρας την περισσότερη βρώμικη δουλειά. Στην Ιταλία θεωρείται, δικαίως, ο «άνθρωπος-μετεγγραφές» της Juventus. Μετά από μια ασήμαντη καριέρα ως ποδοσφαιριστής, ο Fabio Paratici – περί ου ο λόγος – στράφηκε στο τεχνοκρατικό σκέλος του ποδοσφαιρικού κόσμου. Ο ίδιος θεωρεί το Marotta μέντορά του, καθώς εκείνος ήταν που τον «ανακάλυψε» και του μετέτρεψε σε αρχι-scouter της Sampdoria, ενόσω ο 58χρονος παράγοντας εκτελούσε αθλητικού διευθυντή στους Γενοβέζους. Η πρώτη κίνηση του Agnelli ως πρόεδρος ήταν η στρατολόγησή τους από την ομάδα της οικογένειας Garrone – τότε – με στόχο να δημιουργήσουν οι 3 τους από το μηδέν μια ομάδα-πρότυπο για την Ιταλία, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της Bayern Munchen. Μεταξύ όλων των άλλων, στον Paratici πιστώνεται η αναδιοργάνωση, από κοινού με τον Gianluca Pessotto, των τμημάτων υποδομής, όπως επίσης και οι αθρόες μετεγγραφές ποδοσφαιριστών, που αγωνίζονται στα μικρά κλιμάκια των ακαδημιών. Τη στιγμή, που μιλάμε, είναι, κατά γενική ομολογία, το πιο «καυτό» διοικητικό στέλεχος στη γείτονα χώρα και δεν είναι καθόλου τυχαία η διπλή προσπάθεια, που κατέβαλλε η Barbara Berlusconi να τον «πάρει» στο Milano το περασμένο καλοκαίρι, αλλά και πριν λίγες εβδομάδες. Στην πρώτη περίπτωση ο πρόεδρος Agnelli έθεσε βέτο, ενώ στη δεύτερη ο Fabio απέρριψε την προσέγγιση, που του έγινε.

Αναμόρφωση και στήριξη.
Κάνοντας ένα μικρό flash back, στο περσινό καλοκαίρι, μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε πώς δεν πραγματοποιήθηκε ουδεμία μετεγγραφική κίνηση στήριξης στο πρόσωπο του προπονητή, που εν πολλοίς βάδισε στην πεπατημένη οδό για το πρώτο κομμάτι της σεζόν. Τα πράγματα του χρόνου αναμένεται να είναι εντελώς διαφορετικά όμως. Είναι σχεδόν σίγουρο πώς θα αποκτηθεί ποδοσφαιριστής της προτίμησης του Allegri. Ονόματα είναι πολύ πρώιμο, αλλά και άδικο να παραθέσουμε στην παρούσα συγκυρία. Εκείνο, που μπορεί να γίνει με άνεση είναι η στάθμιση 2-3 παραγόντων, που θα καθορίσουν το σχεδιασμό για τη χρονιά, που ακολουθεί. Αρχικά, πρέπει να αποφασιστεί το σύστημα ή τα συστήματα, που θα προτιμήσει να δουλέψει ο προπονητής. Βάσει αυτού/ών θα αξιολογηθούν οι προδιαγραφές των παικτών και το κατά πόσο ταιριάζουν στη νόρμα, που έχει ο Allegri στο μυαλό του. Επιπλέον, σημαντικό ρόλο θα παίξει και η διατήρηση ή όχι των «μετατοπίσεων», που καθιέρωσε ο Conte την περασμένη τριετία για να καλύψει κενά και μετεγγραφικές αστοχίες. Ο Λιβορνέζος τεχνικός έχει δείξει στη μέχρι τώρα πορεία του στον πάγκο της «Fidanzata» πώς είναι περισσότερο ορθολογιστής από τον προκάτοχό του και προτιμά οι ποδοσφαιριστές του να αγωνίζονται στις φυσικές τους θέσεις με στόχο τη maximum απόδοσή τους. Μοναδική εξαίρεση η αποτυχημένη έμπνευσή του με την προώθηση του Vidal σε ρόλο 10αριού. Συμπερασματικά, οι επιλογές του – τακτικής και σε πρόσωπα - είναι εκείνες, που θα καθορίσουν το σχεδιασμό. Και όπως είναι λογικό βάσει αυτών θα κριθεί πετυχημένος ή αποτυχημένος με την ολοκλήρωση της επόμενης σεζόν.


        

Η πολιτική και η διαδοχή.
Σε πρώτο πλάνο τα τελευταία 2 χρόνια, αλλά πολύ περισσότερο για το επόμενο καλοκαίρι είναι η πολυπόθητη σταδιακή ανανέωση. Βασικός μοχλός επίτευξης του στόχου της πτώσης του ηλικιακού μέσου όρου, όπως επίσης και μονόδρομος μοιάζει η απόκτηση νεαρών ποδοσφαιριστών. Οι υποψήφιοι πρέπει να προσεγγίζουν κατά το δυνατόν τον παρακάτω ιδεατό τύπο «Ιταλός, ταλαντούχος, πεινασμένος, νεαρός ή σε καλή ηλικία». Κίνηση σοφή, καθώς η Juve είναι η δεύτερη γηραιότερη ομάδα στη λίγκα πίσω μονάχα από την Atalanta. Παράλληλα, ο ιδεατός αυτός τύπος ενέχει και το αποτελεσματικότερο φάρμακο προς ίαση της «ασθένειας» του κορεσμού και της έλλειψης κινήτρου σε φαινομενικά εύκολα παιχνίδια στην σεζόν. Παρεκκλίσεις θα υπάρξουν σίγουρα. Γι’ αυτό άλλωστε το παραπάνω καλούπι καλείται «ιδεατός τύπος». Η αγαπημένη παράμετρος του Marotta «costo zero» είναι πρώτη επιλαχούσα σ’ αυτό το, κατά τα φαινόμενα, γκρέμισμα του αποστήματος ανάμεσα στο «πρέπει» και στο «μπορώ».

Στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος της «Επανάστασης», φλέγον είναι το ζήτημα της ανανέωσης της αμυντικής γραμμής της Juventus. Η έλλειψη τρεξιμάτων και ταχύτητας εκτυλίσσονται σε «αχίλλειο πτέρνα» τη φετινή χρονιά. Επίσης η απόκτηση ενός playmaker είτε στο στυλ του Pirlo είτε διαφορετικής κοπής είναι επιβεβλημένη. Στην πρώτη περίπτωση, ο εκλεκτός ακούει στο όνομα Daniele Rugani. Η εξέλιξή του δικαιώνει απόλυτα το deal της συνιδιοκτησίας με την Empoli πριν 2,5 χρόνια και το 1,5 εκατομμύριο, που εκταμιεύθηκες τότε, αλλά και την απόκτησή του εν συνόλω για ακόμη 3 εκατομμύρια, προλαμβάνοντας πιθανές απίθανες αξιώσεις της ομάδας του, λόγω των ανεβασμένων μετοχών του. Η Juve χτύπησε φλέβα χρυσού με τον Daniele και αν όλα πάνε καλά έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε παίκτη παγκόσμιας κλάσης. Στο Torino, όπως είναι προφανές, τον περιμένουν με ανοικτές αγκάλες για την θερινή προετοιμασία. Στη δεύτερη περίπτωση, ο Marotta αποφάσισε να μην ενδώσει στο «σύνδρομο της Αλβιόνας», που παρουσίασε η Pescara, με – οδυνηρό - αποτέλεσμα να απολέσει για 10 εκατομμύρια ευρώ το Marco Verratti. Ποσό, που θα έδινε ευχαρίστως, αν είχε διαβλέψει σωστά την προοπτική εξέλιξης του παίκτη, αλλά και την ένδεια μετεγγραφικών επιλογών για τη συγκεκριμένη θέση. Η απώλεια αυτή έχει «πληγώσει» τόσο τους ιθύνοντες του συλλόγου, ώστε «συμπλεγματικά» δρώντας αποκτούν δημιουργικούς μέσους σωρηδόν στις μικρές ηλικίες, με την ελπίδα αφενός να βρουν έναν παίκτη, που θα αντικαταστήσει μακροπρόθεσμα το «Maestro» και αφετέρου να μην ξαναζήσουν μια «περίπτωση Verratti». Ο Marchisio είναι εξαιρετικός, όποτε του ζητήθηκε να υποκαταστήσει τον Pirlo εφέτος, αλλά δεν παύει να μην είναι καθαρός οργανωτής. Μπορεί να θεωρηθεί δεύτερη επιλογή σε παιχνίδια με θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους ή πρώτος και, μάλιστα, καταλληλότερος για παιχνίδια, που η ομάδα αναζητά την κόντρα και τη γρήγορη πρώτη μπαλιά.

Τα regalia των τμημάτων υποδομής και το beneficium Parmensis.
Αν οφείλουμε να αναγνωρίσουμε κάτι στον Allegri, αυτή είναι η εμπιστοσύνη, που δείχνει στους νεαρούς ποδοσφαιριστές. Υπό τις οδηγίες του έχουν ντεμπουτάρει οι Mattiello , Vitale και Coman, ενώ στις αποστολές συχνά πυκνά βρίσκεται κι ο keeper Audero. Κύριος λόγος της ολοένα αυξανόμενης εισροής ποδοσφαιριστών στην πρώτη ομάδα από τις υποδομές είναι η ανεβασμένη ποιότητα των νεαρών, που στελεχώνουν τις ακαδημίες, αλλά και η επαγγελματική δουλειά, που γίνεται σε αυτές όπως και στο τμήμα scouting. Όλα τα παραπάνω έχουν θετικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, συντελούν στο να φτιάξει η Juventus καλύτερο όνομα και να ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία. Κεκτημένα τα οποία στην παρούσα φάση είναι πολύτιμα σαν κληρονομιά. Απαραίτητη προϋπόθεση, εκτός του ταλέντου που υπάρχει δεδομένα, είναι το work ethic των νεαρών ποδοσφαιριστών, αλλά και η θέληση να ακολουθήσουν το success story του Claudio από τα τμήματα υποδομής στην καθιέρωση. Εκτός όλων των άλλων, υπάρχει και ο αστάθμητος παράγων «Parma». Μέσα στην κατάρρευση αυτής της ιστορικότατης ομάδας, πολλοί δεν έχουν αντιληφθεί πώς εξαιτίας της λύσης της εταιρίας, όσο από τους ποδοσφαιριστές της έχουν συμβόλαιο με την ομάδα μένουν ελεύθεροι. Η Juve καλοβλέπει 6 περιπτώσεις νεαρών, από τους οποίους ξεχωρίζουν εκείνες των Jose Mauri και Alberto Cerri. Μάλιστα φημολογείται πώς ο Paratici έχει ήδη έρθει σε συμφωνία με τον ατζέντη του δεύτερου και απομένουν μόνο το τυπικό σκέλος.

Η χρηματοδότηση και τα ερωτηματικά.
Το «καλοκαίρι της αλλαγής». Το «καλοκαίρι, που θα μπορέσουμε επιτέλους να ξοδέψουμε πολλά». Οι δύο κοινότερες κουβέντες στις συζητήσεις των οπαδών της Juve σε φόρα ή σελίδες μέσων κοινωνικής δικτύωσης τα τελευταία 2 έτη. Επιθυμία με δόση αλήθειας. Είναι αλήθεια πώς από το καλοκαίρι τίθεται σε ισχύ η συμφωνία της La Madama με την Adidas, που θα της αποφέρει 180 εκατομμύρια για τα επόμενα 6 χρόνια, με παράλληλη αναπροσαρμογή της συμφωνίας με τη Jeep, ύψους πλέον 17 εκατομμυρίων ετησίως συν μπόνους επίτευξης στόχων. Δε μπορούν φυσικά να παραγνωριστούν τα αυξημένα έσοδα, λόγω της πολύ καλής ευρωπαϊκής παρουσίας, τα οποία μέχρι τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, της αποφέρουν 73 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται τα χρήματα, που κέρδισε η ομάδα από τα εισιτήρια και τις παράπλευρες δραστηριότητες τις ημέρες των αγώνων. Τα οικονομικά βελτιώνονται αισθητά και με γεωμετρική πρόοδο, για πρώτη φορά αναμένεται να ξεπεράσουν το φράγμα των 300 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά ακόμη δεν αποφέρουν σημαντικό πλεόνασμα στο ταμείο.

Τι μπορεί να σημαίνει η «Επανάσταση» με αριθμούς; Πρώτον, πιθανό εξορθολογισμό του μισθολογικού κόστους – στα 165 εκατομμύρια το wage payroll για φέτος, καθώς πολλοί ποδοσφαιριστές αμείβονται με περισσότερα χρήματα απ’ όσα δικαιολογεί η απόδοσή τους στο τερέν. Δεύτερον, οι πιθανές αποχωρήσεις μπορεί να λειτουργήσουν ως πηγή άντλησης κεφαλαίων, ειδικά αν πρόκειται για κάποιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της ομάδας, όπως για παράδειγμα ο Pogba. Είναι ο «τομέας των Παθών» για το διοικητικό ντουέτο, που ασχολείται με το αγωνιστικό, το οποίο για μια ακόμη φορά θα δοκιμαστεί όσον αφορά τις διαπραγματευτικές του ικανότητες, ιδιαίτερα στο κομμάτι των πωλήσεων. Τα δεδομένα αυτή τη φορά είναι εμφανώς διαφοροποιημένα σε σχέση με τα περασμένα χρόνια. Η Juventus βρίσκεται σε θέση ισχύος· η οικονομική κατάσταση της ομάδας είναι καλύτερη, η ποιότητα των ποδοσφαιριστών υψηλότερη και το στάτους της ομάδας είναι σε καλύτερο επίπεδο εν γένει. Με το γήπεδο να έχει εκπληρώσει το potential του αναφορικά με τη χρηματική αποδοτικότητά του, βασικό ερωτηματικό, που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα οικονομικά δεδομένα, σε πρώτη φάση, και την πιθανή ενίσχυση της ομάδας σε δεύτερη, είναι το κώλυμα που προέκυψε με τη χρηματοδότηση των έργων στην περιοχή της Continassa. Project ζωτικής σημασίας για την οικονομική αυτονόμηση της Juve από την εταιρία holding της, την Exor. Ο Agnelli βλέπει πολύ περισσότερα απ’ όσα ο μέσος οπαδός. Αφενός, θέλει να επαναφέρει την ομάδα στην κορυφή αγωνιστικά και αφετέρου να κόψει τον ομφάλιο λώρο της ομάδας από την οικογένειά του και να αυτονομήσει την ομάδα βάσει του οράματος των Gianni-Umberto και της Triade. Εικάζω, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς δεν είμαι ακόμη σίγουρος, πώς ενδεχομένως η εξέλιξη αυτή θα αποτελέσει παροδικώς οικονομικό τροχοπέδη με αντίκτυπο στα μετεγγραφικά, για μια Vecchia Signora, που δεν είναι στο οικονομικό επίπεδο των υπόλοιπων ευρωπαϊκών μεγαθηρίων. Η «Πολιτεία της Juve» είναι προτεραιότητα, επομένως. Η ιδέα του διοικητικού ηγέτη των bianconeri είναι ίδια στη βάση της με το «Βιομηχανικό Σχέδιο» της Triade, αλλά η οδός και τα μέσα εκπλήρωσης διαφέρουν.

Καταλήγοντας, συμπεραίνουμε πώς τα «μέτωπα» στη Juventus είναι πολλά και ανοικτά, κυρίως στο αγωνιστικό κομμάτι. Η ομάδα, στην παρούσα της μορφή, έχει πληρώσει τις προσδοκίες των οπαδών της κι είναι καιρός να προχωρήσει το σχέδιό της στην επόμενή του φάση. Για πρώτη φορά φανερώνεται η πρόθεση για κάτι τόσο ριζικό με τον ενθουσιασμό και τη σκεπτικότητα να βρίσκονται σε ντελιριακή φάση. Μετά από καιρό ο καλοκαιρινός σχεδιασμός είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρων και το καλοκαίρι αναμένεται θερμό. Ίσως υπάρχουν, επιτέλους, όλες οι προϋποθέσεις, που θα πυροδοτήσουν την «Ανανεωτική Επανάσταση», που θα σώσει τη Juventus από τον κορεσμό των δομών της. 

Forza!

Από τον Α. για τους Γ. και Ε.

*Μια Επανάσταση θα μας σώσει.