Η χρονική στιγμή
καταλληλότερη από ποτέ. Η σκόνη έκατσε. Η υστερική κι ενδημική μετάδοση της Berardi-mania κόπασε.
Ώρα να διαβάσουμε πίσω από τα γεγονότα, με ψυχραιμία, το «φαινόμενο» Domenico Berardi. Η είσοδός του στο προσκήνιο του ιταλικού
ποδοσφαίρου αρχοντική. Ο κρότος της εκκωφαντικός. Οι Ιταλοί δημοσιογράφοι εκστασιάστηκαν από το φετινό κρεσέντο του
νεαρού επιθετικού, μετατρέποντάς τον εν μία νυκτί από παίκτη της άσημης
νεοφώτιστης Sassuolo
σε κέντρο προσοχής κι
ενδιαφέροντος. Γύρω του περιστρέφονταν φυγόκεντρα όλες οι ποδοσφαιρικές
συζητήσεις στη γείτονα χώρα, για περίπου μία εβδομάδα και κάτι. Αφορμή στάθηκαν
τα 4 γκολ που πέτυχε ενάντια στη Milan.
Ποιος είναι όμως ο νεαρός, που σμπαράλιασε την άμυνα των υποτονικών τη φετινή
χρονιά Rossoneri;
Το υπόβαθρο. Τα όμορφα ποδοσφαιρικά παραμύθια ξεκινούν, συνήθως, από κάποια φτωχογειτονιά, όπου ο ήρωάς μας κάνει τα πρώτα του βήματα, παίζοντας μπάλα στις αλάνες. Μπορεί το βιοτικό επίπεδο να μην είναι βραζιλιάνικων standar, αλλά ο ιταλικός νότος είναι εξίσου ταλαιπωρημένος και πολύπαθος. Σε μια μικρή κωμόπολη στην επαρχία της Cosenza, γεννήθηκε ο Domenico. Στην Cariati Marina. Την 1η Αυγούστου του 1994 έμελλε να γίνει μέλος αυτής της κοινότητας, που σήμερα αριθμεί περίπου 8.500 ψυχές. Καλαβρέζος, κουβαλά τις συνήθειες και τη βαριά προφορά μιας εντοπιότητας, που δε θέλει να αλλοιωθεί ο μακραίωνος χαρακτήρας της, από το «διεφθαρμένο κράτος του Βορρά». Ως μια απ’ αυτές τις ψυχές, ο Berardi έμελλε να γίνει πρώτη είδηση στα ιταλικά μέσα, ποδοσφαιρικά και μη, με τα κατορθώματά του. Ο θαυματουργός νεαρός δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη, που τρέφει για την Inter, της οποίας δηλώνει οπαδός από μικρό παιδί. Επιλογή εκ διαμέτρου αντίθετη από εκείνη της τοπικής κοινωνίας, που οδηγείται εξ’ έθους στην οπαδική δεξαμενή της Napoli. Εκείνο, που εντυπωσιάζει τα νεαρά παιδιά, δυστυχώς, δεν είναι η ιστορία, αλλά οι τίτλοι, οι επιτυχίες, η αναγνώριση κι η κυριαρχία. Άρα, καθ’ όλα λογική η επιλογή του.
Το ξεκίνημα κι η κατάρρευση του ονείρου. Η αγάπη κι η κλίση του στο ποδόσφαιρο γίνεται αντιληπτή από τα πρώτα παιδικά του χρόνια. Σε πολύ μικρή ηλικία γράφεται σε μια ομάδα ακαδημιών της περιοχής του, ονόματι Castello. Το 2007 και σε ηλικία 13 ετών, ο ταλαντούχος πιτσιρικάς μεταπηδά στη Rossano, στην οποία εκδίδει και το δελτίο του. Οι ιθύνοντες στην τελευταία δεν αντιλαμβάνονται το ποιόν του παίκτη, που έχουν στις τάξεις τους κι ο Berardi παίρνει ελάχιστες ευκαιρίες. Έτσι, στα 13 του χρόνια αποφασίζει να εγκαταλείψει το όνειρό του, πριν καν εκείνο ξεκινήσει, επικεντρώνοντας την προσοχή του σε άλλους τομείς της ζωής του.
Στη Sassuolo από σπόντα. Το Δεκέμβρη του 2010, επισκέπτεται το μεγαλύτερο αδερφό του Andrea στη Modena, όπου σπουδάζει. Ο αδερφός του κι η παρέα του συνηθίζουν να αγωνίζονται σε εβδομαδιαία βάση σε γήπεδο 5Χ5. Η επίσκεψη του Domenico συμπίπτει με τον αγώνα αυτό. Οι δύο ομάδες αριθμούν συνολικά 9 παίκτες, με κάποιο μέλος της παρέας ν’ απουσιάζει. Έτσι ο Καλαβρέζος επιθετικός έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί ξανά, έστω και σε επίπεδο αλάνας. Όπως είναι φυσικό, οργιάζει εντός γηπέδου, εκθέτει άτομα μεγαλύτερα από εκείνον και εντυπωσιάζει τους φίλους του αδερφού του. Ένας εξ’ αυτών λέει στον αδελφό του: «Πρέπει να πάμε το Domenico στη Sassuolo». Όπερ κι εγένετο. Ο φίλος του αδερφού του, τού ανοίγει την πόρτα προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τον προτείνει στο γνωστό του Luciano Carlino, που είναι τρόπον τινά κυνηγός ταλέντων για τη Sassuolo. Εκείνος πείθεται από τα προσόντα του 16χρονου, τότε, Berardi και τον εντάσσει στις ακαδημίες των Neroverdi.
Η έκρηξη. Από τα αλώνια στα σαλόνια, κυριολεκτικά. Από το πουθενά, ο Domenico κατάφερε να γίνει επαγγελματίας. Η πρώτη του χρονιά, ως τέτοιος, ονειρική. Όχι μόνο πραγματοποιεί γεμάτο πρωτάθλημα με 37 συμμετοχές, στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, πετυχαίνοντας 11 τέρματα, αλλά η ομάδα του εξασφαλίζει και την άνοδο, πρώτη φορά στην ιστορία της. Με τον ίδιο εκ των πρωταγωνιστών. Το ίδιο σκηνικό στήνεται κι εφέτος. Σε 21 συμμετοχές μετρά 12 τέρματα και 6 ασσίστ. Κάποιες από τις εμφανίσεις του θα ζήλευαν στα ξεκινήματά τους θρύλοι του Campionato. Για τους λάτρες της στατιστικής, ο Berardi χρειάστηκε μόλις 9 παιχνίδια για να σκοράρει 7 τέρματα, ξεπερνώντας τις επιδόσεις των Pato, Del Piero, Balotelli, Vieri, Gilardino και Totti.
Οι στιγμές του ανεπανάληπτες. Στις 3 του περασμένου Νοεμβρίου χαρίζει τεράστιο διπλό στη Sassuolo ενάντια στη Sampdoria μέσα στη Γένοβα, πετυχαίνοντας χατ τρικ, ενώ μια βδομάδα αργότερα αναγκάζει τη Roma σε απώλεια βαθμών στο Olimpico με γκολ, που πετυχαίνει στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης. Το καλύτερο το κρατούσε για το νέο έτος, όμως. Σε ματς απέναντι στη μεγάλη Milan, οδηγεί την ομάδα του σε νίκη με 4-3, έχοντας σκοράρει όλα τα τέρματα της, ανατρέποντας σε βάρος της σκορ. Πραγματικά, επίδοση εξωπραγματική. Τον τελευταίο καιρό διάγει περίοδο ντεφορμαρίσματος κι εκνευρισμού, που πηγάζει κι από τη δυσχερή θέση στην οποία έχει περιέλθει η Sassuolo, ούσα στον πάτο της βαθμολογίας. Για να επιβεβαιώσει το συγκεκριμένο ισχυρισμό ήρθε η κόκκινη κάρτα την περασμένη Κυριακή, μετά από 48’’ στο τερέν, η οποία θα του στερήσει τη δράση για 3 αγωνιστικές. Το πάθος ξεχειλίζει, αλλά δεν υπάρχει ακόμη η απαιτούμενη στιβαρότητα στο χαρακτήρα για να κρατήσει τα χαλινάρια. Λογικό, νέος γάρ.
Στα azzurri. Αυτό το αυθεντικό ταλέντο δε θα γινόταν να μην καλείται στους Azzurrini. Είναι διεθνής με την U19 και, εσχάτως, με την U21. Η κατάσταση μοιάζει περίπλοκη όμως. Ο παίκτης δεν καλείται στις μικρές εθνικές ομάδες, λόγω πειθαρχικού παραπτώματος. Η αιτία; Απέφυγε να εμφανιστεί σε αποστολή της U19 τον περασμένο Μάη κι ο Luigi Di Biagio, για λόγους σεβασμού και πειθαρχίας δεν τον περιλαμβάνει στις τελευταίες κλήσεις του. Βέβαια, μετά τα 4 τέρματα στη Milan η τιμωρία διεγράφη διά μαγείας, κίνηση που μαρτυρά τις προθέσεις και τα πλάνα των ιθυνόντων της ομοσπονδίας.
Τα διθυραμβικά σχόλια για τις εμφανίσεις του συνοδεύτηκαν κι από διάφορες διαδικτυακές ψηφοφορίες, με θέμα την κλήση του στην προεπιλογή της Ιταλίας για το Mundial του καλοκαιριού. Οι συμπατριώτες του, τού έδωσαν «ψήφο εμπιστοσύνης», ενώ ο ομοσπονδιακός τεχνικός Cesare Pradelli φέρεται να τον έχει στα υπόψη του.
Η Juventus, ο ρόλος κι οι μνηστήρες. Οι Bianconeri μπορούν να αισθάνονται τυχεροί, αφού με αστραπιαίες κινήσεις προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού κατάφεραν να αποκτήσουν το 50% των δικαιωμάτων του παίκτη έναντι 4,5 εκατομμυρίων ευρώ. Ορισμένοι ισχυρίζονται πώς πέραν του ποσού παραχωρήθηκε στο πλαίσιο της συμφωνίας και το 50% των δικαιωμάτων του Luca Marrone, που κοστολογείται στα 4,5 εκατομμύρια ευρώ επίσης. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις έσωθεν πληροφορίες, που διαρρέει η Juventus. Απ’ ότι φαίνεται όμως, οι δύο μεταγραφές λειτούργησαν ως κινητήριος μοχλός η μία για την άλλη. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όπως είναι φυσικό, ο μικρός έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων, κυρίως από τη Βρετανία, με τις Chelsea και τις δύο ομάδες του Manchester να φέρονται διατεθειμένες να στρώσουν χαλί από χρήματα στα πόδια του, ξοδεύοντας ένα ποσό κοντά στα 23 εκατομμύρια ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί πώς το συμβόλαιό του με τη Sassuolo λήγει τον Ιούνιο του 2015.
Ο ρόλος, που του επιφυλάσσει ο Conte στο roster της επόμενης σεζόν δεν είναι ακόμη απόλυτα ξεκάθαρος. Κατ’ αρχήν, διάθεση της Juventus είναι να τον προσθέσει στο δυναμικό της το καλοκαίρι. Δεύτερον, πολλά θα εξαρτηθούν από τον αγωνιστικό προσανατολισμό, που θα ακολουθηθεί από το καλοκαίρι κι έπειτα. Προφανώς, πρόκειται για την περιβόητη αλλαγή συστήματος, που διαφαίνεται στον ορίζοντα για τους Bianconeri. Από αυτό θα εξαρτηθεί, σε μεγάλο βαθμό, ο ρόλος του παίκτη μέσα στο μικρόκοσμο της ομάδας. Και τρίτον, σημαντική συνιστώσα αποτελεί η τύχη της Sassuolo. Αν δεν καταφέρει να διατηρηθεί στη Serie A, είναι νομοτελειακά σίγουρο ότι θα αναγκαστεί να υποκύψει σε μια λιγότερο συμφέρουσα πρόταση εκ μέρους της Juventus. Σε περίπτωση παραμονής της, έχει το πάνω χέρι και οι οικονομικές της αξιώσεις, ενδεχομένως να αγγίξουν 8ψήφιο αριθμό.
Η υπερέκθεση κι ο κίνδυνος. Στις περιπτώσεις των ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, που κάνουν το ξεπέταγμά τους νωρίς, πάντοτε ελοχεύει ο κίνδυνος να πάρουν τα μυαλά τους αέρα. Να ασχολούνται με τα πάντα, εκτός του ποδοσφαίρου. Όπως ο Icardi, για παράδειγμα. Ο Berardi, αντίθετα, έχει δείξει ότι είναι προσγειωμένος και ήπιων τόνων άνθρωπος. Οπότε, προσωπικά εκτιμώ ότι ο κίνδυνος για τον παίκτη δεν προέρχεται από το χώρο του lifestyle.
Βασική πηγή κινδύνου είναι η υπερπροβολή του από τα ΜΜΕ. Συμμερίζομαι τη δίψα των Ιταλών να προβάλλουν τον επόμενο μεγάλο σταρ τους να εκκολάπτεται, αλλά η πίεση που θα δημιουργηθεί για τον παίκτη θα είναι αβάσταχτη. Από τη μια στιγμή στην άλλη θα βρεθεί να κρέμονται όλοι από πάνω του, να δημιουργούνται για τον ίδιο προσδοκίες, χωρίς βάση. Η ζωή του θα μετατραπεί σ’ ένα κακόγουστο reality show, κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι, οι σχετικοί και μη με το άθλημα, θα έχουν την απαίτηση να εκκολαφθεί το ταλέντο του στο 110%. Κι εν τέλει, θα μπει στην κατηγορία των διαττόντων αστέρων του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, που ποτέ δεν κατόρθωσαν να εκπληρώσουν όλα όσα περίμενε από ‘κεινους η ποδοσφαιρική κοινή γνώμη.
Εντός των τεσσάρων γραμμών. Βιρτουόζος θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί. Περισσότερο όμως είναι αυτό, που αρέσκονται οι Άγγλοι να καλούν versatile player. Αγωνίζεται με την ίδια ευκολία σ’ όλες τις θέσεις πίσω από τον επιθετικό, αλλά και ως κυνηγός. Η φυσική του θέση είναι στο δεξί άκρο της επίθεσης. Διαθέτει πολύ καλή ντρίμπλα, κίνηση στους χώρους με και χωρίς τη μπάλα, ταχύτητα, γερά πόδια και εκπληκτικό αριστερό σουτ, ενώ η επαφή του με τα δίχτυα, όπως μαρτυρούν τα στατιστικά του είναι εξαιρετική, δεδομένου και του πεδίου δράσης του. Πάνω απ’ όλα όμως ο Berardi διακρίνεται για την ψυχραιμία, που διακατέχει το παιχνίδι του, αρετή που δε βρίσκεις εύκολα σε τόσο νεαρό παίκτη. Είναι ένας εξαιρετικός inside forward με ανάποδο πόδι, που αν δουλευτεί σωστά και μεθοδικά, ίσως να αποτελέσει το πρώτο τέτοιου είδους «προϊόν» της Scuola Italiana.
Συνοψίζοντας, γίνεται αντιληπτό πώς ο Berardi είναι μία από τις ελπίδες των Ιταλών για να ξεβαλτώσει το ποδόσφαιρό τους. Στηρίζουν πολλά στην εξέλιξή του και από ‘δω και στο εξής θα τον έχουν υπό στενή παρακολούθηση. Πράγμα, που ενδεχομένως να προκαλέσει πρόβλημα στον μικρό, καθώς βρίσκεται ακόμη σε στάδιο ωρίμανσης και διαμόρφωσης χαρακτήρα. Κλείνω, με την ελπίδα το πέρασμά του από τη Juventus να του διδάξει πολλά, να τον βελτιώσει στο μέγιστο βαθμό, ώστε και η Εθνική να βρει τον επόμενο μεγάλο παίκτη, που θα τη σηκώσει στις πλάτες του. Μέχρι τότε όμως, έχουμε δρόμο ακόμη. Ας σταυρώσουμε δάκτυλα κι ας «προσευχηθούμε» για το καλύτερο.
Forza!
*Ο τίτλος του κειμένου βασίζεται στη συνωνυμία του Domenico Berardi με το δικό μας Δομίνικο Θεοτοκόπουλο, γνωστό και ως «El Greco».
Το υπόβαθρο. Τα όμορφα ποδοσφαιρικά παραμύθια ξεκινούν, συνήθως, από κάποια φτωχογειτονιά, όπου ο ήρωάς μας κάνει τα πρώτα του βήματα, παίζοντας μπάλα στις αλάνες. Μπορεί το βιοτικό επίπεδο να μην είναι βραζιλιάνικων standar, αλλά ο ιταλικός νότος είναι εξίσου ταλαιπωρημένος και πολύπαθος. Σε μια μικρή κωμόπολη στην επαρχία της Cosenza, γεννήθηκε ο Domenico. Στην Cariati Marina. Την 1η Αυγούστου του 1994 έμελλε να γίνει μέλος αυτής της κοινότητας, που σήμερα αριθμεί περίπου 8.500 ψυχές. Καλαβρέζος, κουβαλά τις συνήθειες και τη βαριά προφορά μιας εντοπιότητας, που δε θέλει να αλλοιωθεί ο μακραίωνος χαρακτήρας της, από το «διεφθαρμένο κράτος του Βορρά». Ως μια απ’ αυτές τις ψυχές, ο Berardi έμελλε να γίνει πρώτη είδηση στα ιταλικά μέσα, ποδοσφαιρικά και μη, με τα κατορθώματά του. Ο θαυματουργός νεαρός δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη, που τρέφει για την Inter, της οποίας δηλώνει οπαδός από μικρό παιδί. Επιλογή εκ διαμέτρου αντίθετη από εκείνη της τοπικής κοινωνίας, που οδηγείται εξ’ έθους στην οπαδική δεξαμενή της Napoli. Εκείνο, που εντυπωσιάζει τα νεαρά παιδιά, δυστυχώς, δεν είναι η ιστορία, αλλά οι τίτλοι, οι επιτυχίες, η αναγνώριση κι η κυριαρχία. Άρα, καθ’ όλα λογική η επιλογή του.
Το ξεκίνημα κι η κατάρρευση του ονείρου. Η αγάπη κι η κλίση του στο ποδόσφαιρο γίνεται αντιληπτή από τα πρώτα παιδικά του χρόνια. Σε πολύ μικρή ηλικία γράφεται σε μια ομάδα ακαδημιών της περιοχής του, ονόματι Castello. Το 2007 και σε ηλικία 13 ετών, ο ταλαντούχος πιτσιρικάς μεταπηδά στη Rossano, στην οποία εκδίδει και το δελτίο του. Οι ιθύνοντες στην τελευταία δεν αντιλαμβάνονται το ποιόν του παίκτη, που έχουν στις τάξεις τους κι ο Berardi παίρνει ελάχιστες ευκαιρίες. Έτσι, στα 13 του χρόνια αποφασίζει να εγκαταλείψει το όνειρό του, πριν καν εκείνο ξεκινήσει, επικεντρώνοντας την προσοχή του σε άλλους τομείς της ζωής του.
Στη Sassuolo από σπόντα. Το Δεκέμβρη του 2010, επισκέπτεται το μεγαλύτερο αδερφό του Andrea στη Modena, όπου σπουδάζει. Ο αδερφός του κι η παρέα του συνηθίζουν να αγωνίζονται σε εβδομαδιαία βάση σε γήπεδο 5Χ5. Η επίσκεψη του Domenico συμπίπτει με τον αγώνα αυτό. Οι δύο ομάδες αριθμούν συνολικά 9 παίκτες, με κάποιο μέλος της παρέας ν’ απουσιάζει. Έτσι ο Καλαβρέζος επιθετικός έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί ξανά, έστω και σε επίπεδο αλάνας. Όπως είναι φυσικό, οργιάζει εντός γηπέδου, εκθέτει άτομα μεγαλύτερα από εκείνον και εντυπωσιάζει τους φίλους του αδερφού του. Ένας εξ’ αυτών λέει στον αδελφό του: «Πρέπει να πάμε το Domenico στη Sassuolo». Όπερ κι εγένετο. Ο φίλος του αδερφού του, τού ανοίγει την πόρτα προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τον προτείνει στο γνωστό του Luciano Carlino, που είναι τρόπον τινά κυνηγός ταλέντων για τη Sassuolo. Εκείνος πείθεται από τα προσόντα του 16χρονου, τότε, Berardi και τον εντάσσει στις ακαδημίες των Neroverdi.
Η έκρηξη. Από τα αλώνια στα σαλόνια, κυριολεκτικά. Από το πουθενά, ο Domenico κατάφερε να γίνει επαγγελματίας. Η πρώτη του χρονιά, ως τέτοιος, ονειρική. Όχι μόνο πραγματοποιεί γεμάτο πρωτάθλημα με 37 συμμετοχές, στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, πετυχαίνοντας 11 τέρματα, αλλά η ομάδα του εξασφαλίζει και την άνοδο, πρώτη φορά στην ιστορία της. Με τον ίδιο εκ των πρωταγωνιστών. Το ίδιο σκηνικό στήνεται κι εφέτος. Σε 21 συμμετοχές μετρά 12 τέρματα και 6 ασσίστ. Κάποιες από τις εμφανίσεις του θα ζήλευαν στα ξεκινήματά τους θρύλοι του Campionato. Για τους λάτρες της στατιστικής, ο Berardi χρειάστηκε μόλις 9 παιχνίδια για να σκοράρει 7 τέρματα, ξεπερνώντας τις επιδόσεις των Pato, Del Piero, Balotelli, Vieri, Gilardino και Totti.
Οι στιγμές του ανεπανάληπτες. Στις 3 του περασμένου Νοεμβρίου χαρίζει τεράστιο διπλό στη Sassuolo ενάντια στη Sampdoria μέσα στη Γένοβα, πετυχαίνοντας χατ τρικ, ενώ μια βδομάδα αργότερα αναγκάζει τη Roma σε απώλεια βαθμών στο Olimpico με γκολ, που πετυχαίνει στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης. Το καλύτερο το κρατούσε για το νέο έτος, όμως. Σε ματς απέναντι στη μεγάλη Milan, οδηγεί την ομάδα του σε νίκη με 4-3, έχοντας σκοράρει όλα τα τέρματα της, ανατρέποντας σε βάρος της σκορ. Πραγματικά, επίδοση εξωπραγματική. Τον τελευταίο καιρό διάγει περίοδο ντεφορμαρίσματος κι εκνευρισμού, που πηγάζει κι από τη δυσχερή θέση στην οποία έχει περιέλθει η Sassuolo, ούσα στον πάτο της βαθμολογίας. Για να επιβεβαιώσει το συγκεκριμένο ισχυρισμό ήρθε η κόκκινη κάρτα την περασμένη Κυριακή, μετά από 48’’ στο τερέν, η οποία θα του στερήσει τη δράση για 3 αγωνιστικές. Το πάθος ξεχειλίζει, αλλά δεν υπάρχει ακόμη η απαιτούμενη στιβαρότητα στο χαρακτήρα για να κρατήσει τα χαλινάρια. Λογικό, νέος γάρ.
Στα azzurri. Αυτό το αυθεντικό ταλέντο δε θα γινόταν να μην καλείται στους Azzurrini. Είναι διεθνής με την U19 και, εσχάτως, με την U21. Η κατάσταση μοιάζει περίπλοκη όμως. Ο παίκτης δεν καλείται στις μικρές εθνικές ομάδες, λόγω πειθαρχικού παραπτώματος. Η αιτία; Απέφυγε να εμφανιστεί σε αποστολή της U19 τον περασμένο Μάη κι ο Luigi Di Biagio, για λόγους σεβασμού και πειθαρχίας δεν τον περιλαμβάνει στις τελευταίες κλήσεις του. Βέβαια, μετά τα 4 τέρματα στη Milan η τιμωρία διεγράφη διά μαγείας, κίνηση που μαρτυρά τις προθέσεις και τα πλάνα των ιθυνόντων της ομοσπονδίας.
Τα διθυραμβικά σχόλια για τις εμφανίσεις του συνοδεύτηκαν κι από διάφορες διαδικτυακές ψηφοφορίες, με θέμα την κλήση του στην προεπιλογή της Ιταλίας για το Mundial του καλοκαιριού. Οι συμπατριώτες του, τού έδωσαν «ψήφο εμπιστοσύνης», ενώ ο ομοσπονδιακός τεχνικός Cesare Pradelli φέρεται να τον έχει στα υπόψη του.
Η Juventus, ο ρόλος κι οι μνηστήρες. Οι Bianconeri μπορούν να αισθάνονται τυχεροί, αφού με αστραπιαίες κινήσεις προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού κατάφεραν να αποκτήσουν το 50% των δικαιωμάτων του παίκτη έναντι 4,5 εκατομμυρίων ευρώ. Ορισμένοι ισχυρίζονται πώς πέραν του ποσού παραχωρήθηκε στο πλαίσιο της συμφωνίας και το 50% των δικαιωμάτων του Luca Marrone, που κοστολογείται στα 4,5 εκατομμύρια ευρώ επίσης. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις έσωθεν πληροφορίες, που διαρρέει η Juventus. Απ’ ότι φαίνεται όμως, οι δύο μεταγραφές λειτούργησαν ως κινητήριος μοχλός η μία για την άλλη. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όπως είναι φυσικό, ο μικρός έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων, κυρίως από τη Βρετανία, με τις Chelsea και τις δύο ομάδες του Manchester να φέρονται διατεθειμένες να στρώσουν χαλί από χρήματα στα πόδια του, ξοδεύοντας ένα ποσό κοντά στα 23 εκατομμύρια ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί πώς το συμβόλαιό του με τη Sassuolo λήγει τον Ιούνιο του 2015.
Ο ρόλος, που του επιφυλάσσει ο Conte στο roster της επόμενης σεζόν δεν είναι ακόμη απόλυτα ξεκάθαρος. Κατ’ αρχήν, διάθεση της Juventus είναι να τον προσθέσει στο δυναμικό της το καλοκαίρι. Δεύτερον, πολλά θα εξαρτηθούν από τον αγωνιστικό προσανατολισμό, που θα ακολουθηθεί από το καλοκαίρι κι έπειτα. Προφανώς, πρόκειται για την περιβόητη αλλαγή συστήματος, που διαφαίνεται στον ορίζοντα για τους Bianconeri. Από αυτό θα εξαρτηθεί, σε μεγάλο βαθμό, ο ρόλος του παίκτη μέσα στο μικρόκοσμο της ομάδας. Και τρίτον, σημαντική συνιστώσα αποτελεί η τύχη της Sassuolo. Αν δεν καταφέρει να διατηρηθεί στη Serie A, είναι νομοτελειακά σίγουρο ότι θα αναγκαστεί να υποκύψει σε μια λιγότερο συμφέρουσα πρόταση εκ μέρους της Juventus. Σε περίπτωση παραμονής της, έχει το πάνω χέρι και οι οικονομικές της αξιώσεις, ενδεχομένως να αγγίξουν 8ψήφιο αριθμό.
Η υπερέκθεση κι ο κίνδυνος. Στις περιπτώσεις των ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, που κάνουν το ξεπέταγμά τους νωρίς, πάντοτε ελοχεύει ο κίνδυνος να πάρουν τα μυαλά τους αέρα. Να ασχολούνται με τα πάντα, εκτός του ποδοσφαίρου. Όπως ο Icardi, για παράδειγμα. Ο Berardi, αντίθετα, έχει δείξει ότι είναι προσγειωμένος και ήπιων τόνων άνθρωπος. Οπότε, προσωπικά εκτιμώ ότι ο κίνδυνος για τον παίκτη δεν προέρχεται από το χώρο του lifestyle.
Βασική πηγή κινδύνου είναι η υπερπροβολή του από τα ΜΜΕ. Συμμερίζομαι τη δίψα των Ιταλών να προβάλλουν τον επόμενο μεγάλο σταρ τους να εκκολάπτεται, αλλά η πίεση που θα δημιουργηθεί για τον παίκτη θα είναι αβάσταχτη. Από τη μια στιγμή στην άλλη θα βρεθεί να κρέμονται όλοι από πάνω του, να δημιουργούνται για τον ίδιο προσδοκίες, χωρίς βάση. Η ζωή του θα μετατραπεί σ’ ένα κακόγουστο reality show, κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι, οι σχετικοί και μη με το άθλημα, θα έχουν την απαίτηση να εκκολαφθεί το ταλέντο του στο 110%. Κι εν τέλει, θα μπει στην κατηγορία των διαττόντων αστέρων του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, που ποτέ δεν κατόρθωσαν να εκπληρώσουν όλα όσα περίμενε από ‘κεινους η ποδοσφαιρική κοινή γνώμη.
Εντός των τεσσάρων γραμμών. Βιρτουόζος θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί. Περισσότερο όμως είναι αυτό, που αρέσκονται οι Άγγλοι να καλούν versatile player. Αγωνίζεται με την ίδια ευκολία σ’ όλες τις θέσεις πίσω από τον επιθετικό, αλλά και ως κυνηγός. Η φυσική του θέση είναι στο δεξί άκρο της επίθεσης. Διαθέτει πολύ καλή ντρίμπλα, κίνηση στους χώρους με και χωρίς τη μπάλα, ταχύτητα, γερά πόδια και εκπληκτικό αριστερό σουτ, ενώ η επαφή του με τα δίχτυα, όπως μαρτυρούν τα στατιστικά του είναι εξαιρετική, δεδομένου και του πεδίου δράσης του. Πάνω απ’ όλα όμως ο Berardi διακρίνεται για την ψυχραιμία, που διακατέχει το παιχνίδι του, αρετή που δε βρίσκεις εύκολα σε τόσο νεαρό παίκτη. Είναι ένας εξαιρετικός inside forward με ανάποδο πόδι, που αν δουλευτεί σωστά και μεθοδικά, ίσως να αποτελέσει το πρώτο τέτοιου είδους «προϊόν» της Scuola Italiana.
Συνοψίζοντας, γίνεται αντιληπτό πώς ο Berardi είναι μία από τις ελπίδες των Ιταλών για να ξεβαλτώσει το ποδόσφαιρό τους. Στηρίζουν πολλά στην εξέλιξή του και από ‘δω και στο εξής θα τον έχουν υπό στενή παρακολούθηση. Πράγμα, που ενδεχομένως να προκαλέσει πρόβλημα στον μικρό, καθώς βρίσκεται ακόμη σε στάδιο ωρίμανσης και διαμόρφωσης χαρακτήρα. Κλείνω, με την ελπίδα το πέρασμά του από τη Juventus να του διδάξει πολλά, να τον βελτιώσει στο μέγιστο βαθμό, ώστε και η Εθνική να βρει τον επόμενο μεγάλο παίκτη, που θα τη σηκώσει στις πλάτες του. Μέχρι τότε όμως, έχουμε δρόμο ακόμη. Ας σταυρώσουμε δάκτυλα κι ας «προσευχηθούμε» για το καλύτερο.
Forza!
*Ο τίτλος του κειμένου βασίζεται στη συνωνυμία του Domenico Berardi με το δικό μας Δομίνικο Θεοτοκόπουλο, γνωστό και ως «El Greco».
