Ένας «Νερούντα» για τη Γιούβε.

Κάποτε, ο Πάμπλο Νερούντα έγραφε: «Μείνε στο δρόμο, για σένα έφτασε η νύχτα. Ίσως την ανατολή να ιδωθούμε πάλι». Αυτή η αμφιβολία, που πλανάται στο λόγο του ποιητή, κυριαρχούσε στο αγωνιστικό παρόν της Γιουβέντους καθημερινά, επί 5 συναπτά έτη. Ένας συμπατριώτης του Χιλιανού νομπελίστα, ως από μηχανής θεός αρχαίου ελληνικού δράματος, ήρθε να άρει την αβεβαιότητα αυτή, καθαίροντας παράλληλα το βασανισμένο οπαδικό κοινό της Γιουβέντους.

Δικαιότατα, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Αρτούρο Βιντάλ είναι το πρόσωπο των ημερών στο Τορίνο. Όχι μόνο για το ανδραγάθημά-μισή πρόκριση απέναντι στους Δανούς της Κοπεγχάγης. Όχι μόνο για την προσαρμοστικότητά του σε όποια θέση του ζητηθεί. Η φιγούρα του είναι εκείνη, που κατακτά το «βασίλειο» της Γιουβέντους εν Τορίνω, με επιβλητικότητα, που θα ζήλευε ο κάθε ντόπιος οπαδός/παίκτης των μπιανκονέρι. Μοιάζει η δική του ποδοσφαιρική «Σταυροφορία» να πετυχαίνει το στόχο της, αντίθετα με εκείνη του βασιλιά Αρθούρου, του οποίου το όνομα φέρει ως προσωνύμιο. Βασιλικότερος του βασιλέως.

Από το ποδοσφαιρικό εργαστήριο της Χιλής, οι αναμνήσεις δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές. Από το ανεπιτυχές πέρασμα του Μαρσέλο Σάλας, στην κατάρρευση της μεταγραφής του Κριστιάνο Ρονάλντο, λόγω άρνησης του πρώτου να ενταχθεί στα «Λιοντάρια της Λισαβόνας», σύμφωνα με το Μότζι πάντα, η Γιουβέντους μέτραγε μόνο «πληγές».

Η περίπτωση του Βιντάλ είναι εκ διαμέτρου αντίθετη συγκρινόμενη με εκείνη του Σάλας. Στα 2,5 περίπου χρόνια που αγωνίζεται στο Juventus Stadium, έχει προσφέρει ουκ ολίγα στη Γιουβέντους και στην προσπάθεια αναγέννησης, που λαμβάνει χώρα στο Τορίνο. Καλό θα ήταν βέβαια, να δούμε κατηγοριοποιημένα όλα εκείνα τα στοιχεία, που τον καθιστούν τόσο καίριο για το οικοδόμημα της Μεγάλης Κυρίας.


Εντός των τεσσάρων γραμμών. Χαφ-σκύλος. Δύο λέξεις, που χαρακτηρίζουν το αγωνιστικό του στυλ. Ίσως, είναι ο πληρέστερος μέσος στον κόσμο. Σίγουρα, όχι ο καλύτερος. Είναι τέτοια η πληθώρα αγωνιστικών ρόλων στο χώρο του κέντρου, που η σύγκριση καθίσταται αδύνατη. Το μοναδικό ασφαλές συμπέρασμα, που εξάγεται με άκρα αντικειμενικότητα είναι πώς αποτελεί, αναντίρρητα, την επιτομή του σύγχρονου box to box μέσου. Δίχως υπερβολή, μοιάζει να μην υπάρχει άλλος παίκτης στο ψηλότερο επίπεδο, του οποίου οι αγωνιστικές πτυχές του δεν υστερούν έναντι των καλύτερων της κάθε κατηγορίας. Το ταλέντο του πολύπλευρο. Παίκτη με «εξαγωνικό» ταλέντο, θα τον χαρακτήριζα. Εξαιρετικός στα αμυντικά του καθήκοντα, με ικανότητα να κάνει καίρια και, υπεράνω όλων, καθαρά τάκλιν. Άνετος στο κατέβασμα της μπάλας, με αξιοθαύμαστη τεχνική για το ρόλο του κόφτη στο κέντρο. Ακρίβεια στις μεταβιβάσεις του, που ενδεχομένως θα ζήλευε κι ο συμπαίκτης του Πίρλο. Απίστευτα πνευμόνια. Και τέλος, επιθετικές αρετές, που σπάνια παρουσιάζει αμυντικός μέσος. Όλα αυτά σ’ ένα χαφ, το οποίο αποκτήθηκε από τη Μπάγερ Λεβερκούζεν έναντι 12,5 εκατομμυρίων ευρώ μαζί με τα μπόνους. Πραγματική ληστεία.


Το σημείο τομής. Ήρθαν μαζί, ενδεχομένως να χωρίσουν μετά από 3 χρόνια αγαστής συνεργασίας. Το δίδυμο Πίρλο-Βιντάλ (μεταγραφές του 2011) είναι εκείνο, που οδηγεί εκ του ασφαλούς τη Γιουβέντους στην ανάκτηση του status της. Το μέλλον του Αντρέα στο Τορίνο, δυστυχώς, είναι κάθε άλλο παρά βέβαιο. Από κοινού με το γενικό διευθυντή του συλλόγου, Μαρότα, αποφάσισαν να μετατεθούν οι συζητήσεις της ανανέωσης του συμβολαίου του για το Φλεβάρη του 2014. Πιθανή αποχώρησή του θα σημάνει την αλλαγή της φυσιογνωμίας της ομάδας, αλλά κατά βάση της μεσαίας της γραμμής. Σ’ ένα κέντρο χωρίς Πίρλο, ο «Βασιλιάς Αρθούρος» θα μοιάζει ο απόλυτος ηγέτης. Οι ευθύνες του θα αυξηθούν, οργανωτικά, ενώ θα είναι εκείνος που κατά κύριο λόγο θα κατευθύνει το τέμπο του αγωνιστικού ρυθμού της ομάδας. Καλείται να επιβεβαιώσει σε μεγαλύτερο βαθμό τον ηγετικό χαρακτήρα, που πολλοί του αποδίδουν και αναμφισβήτητα έχει δείξει ότι κατέχει. Μένει να φανεί εάν η επιρροή του σ’ ένα κέντρο περισσότερο δυναμικό και γρήγορο θα είναι τόσο μεγάλη, όσο τη στιγμή που μιλάμε. Κακά τα ψέματα τρέχει για δύο, όντας ο «σωματοφύλακας» του 34χρονου, πλέον, Πίρλο. Μεγάλο αγωνιστικό παράσημο για τον ίδιο.

Το σίριαλ. Προφανώς, πρόκειται για την ανανέωση του συμβολαίου του. Από το Σεπτέμβρη οι συζητήσεις είναι διαρκείς, με την εβδομάδα που διανύουμε να είναι, ευτυχώς, εκείνη που κλείνει θετικά το όλο ζήτημα. Η σημασία της ανανέωσης κι η επιτυχία της διοίκησης διττή. Αφενός, διατηρεί στο δυναμικό της ομάδας έναν παίκτη υπερπολύτιμο, βασικό γρανάζι, αλλά και «μοναδικό» στο ρόλο του. Εξασφαλίζει την αγωνιστική συνέχεια και συνέπεια της ομάδας, με άλλα λόγια. Αφετέρου, η επιτυχής ανανέωση είναι η επιβεβαίωση της ολοκληρωτικής επιστροφής στη ελίτ του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Δε θα τη θεωρούσα «επίδειξη δύναμης», αλλά κατά βάση «επιβεβαίωση δυνατοτήτων, μελλοντικής ευημερίας, προσέλκυση παικτών κλάσης». Ηχηρό μήνυμα όχι μόνο προς την εγχώρια μπουρζουαζία, αλλά κυρίως στην ευρωπαϊκή αγορά. Κρατά το μεγαλύτερο, τη στιγμή που μιλάμε, κόσμημα στο στέμμα της, απευθύνοντας «ανοικτή πρόσκληση» και σε άλλους τεράστιους παίκτες. Το μέγεθος της Γιουβέντους επανέρχεται στο διαμέτρημά του, προ 2006 με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Οι μνηστήρες. Ρεάλ Μαδρίτης και Μπάγερν Μονάχου είναι οι, κατ’ εξακολούθηση ερωτευμένοι, μνηστήρες με το χιλιανό «μηχανάκι». Τον τελευταίο χρονικό διάστημα ενδιαφέρον εκδηλώνουν Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μπαρσελόνα. Κοινό στοιχείο; Ο Βιντάλ θα χώραγε στο κέντρο και των τεσσάρων. Με την ανανέωση του συμβολαίου του, αλλά και τις δηλώσεις, που την ακολούθησαν,  θεωρώ απίθανο ο παίκτης να πιέσει για μεταγραφή. Οι πιθανότητες απόκτησής του, λοιπόν, περιορίζονται δραματικά ή, ακόμη πιο γλαφυρά, εκμηδενίζονται. Η Γιουβέντους διαθέτει έναν παίκτη, που κάποιες από τις σπουδαιότερες ευρωπαϊκές ομάδες, θα ήθελαν να έχουν στη «δούλεψή» τους. Υπάρχει συμβολικότερος τρόπος για να δείξουν εκεί στη διοίκηση ότι η Γιουβέντους επέστρεψε στο προσκήνιο; Αμφιβάλλω.

Εκτός γηπέδου. Η εμφάνισή του προσιδιάζει σε αυτό, που στην Ελλάδα λέμε «Κάγκουρας του κερατά». Περιέργως, τόσο εντός, όσο και εκτός αγωνιστικών χώρων δεν έχει δώσει δικαιώματα και τροφή για συζήτηση. Οικογενειάρχης, πατέρας και κατά βάση σπιτόγατος. Υπόδειγμα επαγγελματία. Παρότι, Χιλιανός – η αποστροφή των Χιλιανών ιθαγενών για το δυτικό πολιτισμό των λευκών είναι αξιοπρόσεκτη ακόμη και σήμερα – το ταπεραμέντο κι η ιδιοσυγκρασία του είναι άκρως μεσογειακά. Μ’ αυτό το «όπλο» κέρδισε πάραυτα την κερκίδα των οργανωμένων, σε σημείο να θεωρείται, όχι άδικα, από τα αγαπημένα παιδιά της Curva. Κι εκείνος από τη μεριά του όμως, δείχνει να έχει δεθεί με το σύλλογο, τον κόσμο, τη φανέλα. Τα τατουάζ του με τα 3 αστέρια, τους αριθμούς «30» και «31» μαρτυρούν τον ισχυρό δεσμό, που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα σε όλες τις πλευρές.

Συνοψίζοντας, οφείλω να παραδεχτώ πώς οι επιδόσεις του Χιλιανού παικταρά με έχουν αφήσει άφωνο. Η πολυπλοκότητα του ρόλου, που του έχει ανατεθεί, αλλά κι ο μεστός τρόπος, με τον οποίο ανταπεξέρχεται στα καθήκοντά του, τον κάνουν αναντικατάστατο για τη Γιουβέντους του Αντόνιο Κόντε. Με τα χαρακτηριστικά του να κυμαίνονται μεταξύ Έντγκαρ Ντάβιντς και Πατρίκ Βιειρά, ήταν αναπόφευκτο να κάνει το «μπαμ». Τολμώ να πω ότι ο Βιντάλ θα ήταν βασικό γρανάζι της Γιουβέντους του Φάμπιο Καπέλο. Το μέταλλο πρωταθλητή κι η μαχητικότητά του, με κάνουν να πιστεύω ότι εύκολα μπορεί να γίνει ο Capitano Futuro της ομάδας, πάνω ακόμη κι από το Μαρκίζιο. Αν δεν είναι, λοιπόν,  ο Αρτούρο Βιντάλ ο ποδοσφαιρικός «Πάμπλο Νερούντα» της Χιλής, εν έτει 2013, τότε ποιος είναι;